Soms om de drie dagen en soms pas weer na 2 weken. Het ging van hele fantasieën in bed en onder de douche tot en met een klein berichtje zoals ‘Je ziet er lekker uit’.

Wat moet ik hiermee?
Ik wist in het begin niet zo goed wat ik er mee aan moest. 😅 Ik ging er nooit écht op in, maar ik negeerde het ook niet. Ik reageerde keer op keer met een oppervlakkige ‘dankjewel voor je compliment.’ Of een ‘Dankjewel voor het delen van je fantasie’.

Ik wees hem niet af, maar ik ging er ook niet in mee.

Afwijzen? Bijna nooit!
Ik wijs eigenlijk zélden mensen af, tenzij mijn intuïtie een hele duidelijke NEE zegt op energie. Niet op inhoud. Vreemd genoeg kan het daardoor soms zijn dat ik in 5 minuten een NEE voel bij iemand die een dood normaal gesprek probeert te voeren (en ik netjes aangeef dat ik de behoefte niet voel), maar ik wel oke kan vinden als iemand mij maandenlang seksberichtjes stuurt.

In het begin heb ik hier nachten over liggen malen. Waarom zegt mijn intuïtie geen nee tegen de seksberichtjes man? Waarom laat ik hem al die tijd zijn gang gaan?

Heb ik er last van? Nee, maar…? Dit is toch niet oke? 😅

Ging het wel om seks?
Iets in mij zei dat hij dit niet zomaar deed en dat het ook niet seksueel bedoeld was.

Na 5 maanden ontving ik géén seksberichtje, maar een ander bericht. “Kunnen we afspreken? Ik wil graag mijn verhaal bij je doen.”

En ik dacht “Sure, why not?” Deze man heeft mij nooit kwaad gedaan, nooit beledigd. Helemaal niks negatiefs. Aparte berichtjes? Ja. Maar waren de berichtjes negatief? Nee.

Natuurlijk is hij welkom. ☺️

Hij kwam hier langs bij mij thuis en we hebben 3 uur gepraat. Over van álles en nog wat. Hobby’s, werk, familie, maar ook zijn pittige jeugd. We hebben het met geen woord gehad over seksfantasieën. Niet omdat het niet mocht, maar de behoefte was er niet vanuit zijn kant.

Ben jij veilig? Check!
De enige reden waarom hij mij seksberichtjes stuurde, was om te testen. Om te kijken of ik zou blijven, waar anderen vrouwen hem direct in het verleden hadden afgewezen. Dat anderen hem daarop afwijzen, vind ik overigens heel logisch.

Testen of iemand blijft, gebeurt zelden vanuit een kracht. Het is een angst. Een controlemiddel. Het is een manier om te checken “Kan ik bij jou zijn? Wijs jij mij niet af als ik mijn kwetsbare kant laat zien?”

Het is alleen schijnveiligheid. Échte (mentale- en emotionele) veiligheid zit uit eindelijk in jezelf.

Maar nee, ik wijs iemand niet af als iemand mij probeert te testen met bijvoorbeeld seks talk of mij seksualiseert in zijn hoofd. De mannen waarmee ik werk die durven nog aan bijna niemand die kwetsbare kant te laten zien. Soms zelfs niet in de relatie. Dat ze het spannend vinden en proberen te testen, daar kijk ik niet van op. 😉

Wanneer is het een no go?
Wanneer je wél een nee krijgt? Als mijn intuïtie dat zegt. Dat is de énige reden van een NEE.